Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012

φωτάκια

(αστρικό παραλήρημα σε κινούμενο υπεραστικό λεωφορείο)

Μικρά, υπομονετικά αναμμένα φωτάκια, στη σειρά
ακίνητα αναμένουν, υποδοχές
Σε παράξενους τακτικούς σχηματισμούς, σαν μονόχρωμα
γαλανά τάγματα από σημεία
Κι ύστερα, πολύχρωμες στρατιές ινδιάνων και ορδές
εξεγερμένων ιθαγενών πολεμιστών
Με τα τσεκούρια στον αέρα, εξαπολύοντας αλαλαγμούς
σε ρυθμική επίθεση
Μικροί μακρινοί αστερισμοί τρεμοσβήνουν και χάνονται
στο αόρατο βάθος

Και πύρινες αστραπιαίες βολίδες διασχίζουν το οπτικό σου πεδίο,
αναφλέγονται και σκορπίζουν στιγμιαία 
τη λάμψη τους στο παχύ σκοτάδι του σύμπαντος

Κι εσύ, σαν να έχεις καθίσει αναπαυτικά στη ράχη 
του δικού σου κινούμενου αστερισμού, παρατηρείς
Από απόσταση, ενώ φαντασιώνεσαι ένα ιδανικό
σύμπαν γεμάτο φωτεινά σημεία μηδενικής μάζας

Αόρατη κι ελεύθερη

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γεματο εικονες, γεματο εκρηξεις, γεματο αισθησεις.

Οσο δεν προσπαθω να το καταλαβω, τοσο περισσοτερο μου αρεσει.

Ειναι τοσο περιτεχνο και τοσο απλο και τοσο ομορφο που δεν το πειραζω αλλο, απλα το ξαναδιαβαζω.

Λυκος

παναγιώτα είπε...

:)
Ευχαριστώ! Ούτε κι εγώ έχω προσπαθήσει να το καταλάβω.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ όμορφο, μπράβο!