Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012

φωτογραφία χάρτινη

Cinema Paradiso, 1988


Φωτογραφίες στο κουτί, προσεκτικά διαλεγμένες. Φωτογραφίες σε άλμπουμ, φωτογραφίες στο ντουλάπι, φωτογραφίες στο συρτάρι, φωτογραφίες κάτω απ' το μαξιλάρι, φωτογραφίες μέσα στο βιβλίο, φωτογραφίες στο πορτοφόλι, φωτογραφίες λίγο σκισμένες, φωτογραφίες που χάθηκαν, φωτογραφίες που χαρίστηκαν.  Φωτογραφίες παλιές, φωτογραφίες ξέθωρες, θαμπές, φωτογραφίες κιτρινισμένες απ' τον ήλιο. Φωτογραφίες που καίγονται, χάνονται, καταστρέφονται. Φωτογραφίες πολύτιμες.

Φωτογραφίες πολύτιμες, γεμάτες αναμνήσεις. Φωτογραφίες μοναδικές. Φωτογραφίες σε χαρτί, οι θησαυροί σου σε ένα κουτί. Ο μόνος τρόπος που έχεις να θυμάσαι. Όταν ένα ζευγάρι χωρίζει, μοιράζει τις φωτογραφίες, ακριβώς όπως μοιράζει τα βιβλία, ακριβώς όπως μοιράζει τους δίσκους, τα κουζινικά, τα αντικείμενα του σπιτιού, τα έπιπλα, τα σεντόνια, τις κουρτίνες. Όταν μια φωτογραφία εξαφανίζεται, η ανάμνηση δεν μπορεί παρά να μείνει στη μνήμη και μόνο. Στο μυαλό σου, μόνο, μπορείς να ανατρέχεις διαρκώς σε σκηνές, σε πρόσωπα, σε καταστάσεις, σε ανθρώπους, σε στιγμές. Στο μυαλό σου, μόνο, μπορείς να κρατήσεις την ανάμνηση ζωντανή, να την αλλάξεις, να τη διαλύσεις, να τη σβήσεις και να την ξαναχτίσεις. Όπως εσύ θέλεις, στο μυαλό σου, μόνο.

Κι όταν πιάνεις στα χέρια σου μια τέτοια, παλιά φωτογραφία, το χαρτί έχει παράξενη αίσθηση, τα χρώματα μοιάζουν φανταστικά, οι χαρακτήρες ξεδιπλώνονται σαν ήρωες από ταινία πάνω σε φιλμ, καρέ καρέ. Ιστορίες ξεπηδούν και ξεχύνονται, συναισθήματα ορμητικά σε παρασέρνουν, και δεν ξέρεις πια αν αυτό είναι ανάμνηση, όνειρο, πραγματικότητα ή μυθοπλασία. Το μόνο που ξέρεις, να βουλιάζεις βαθιά στις ιστορίες, να δημιουργείς νέες, να ψάχνεις αδιάκοπα για άλλες στιγμές, άλλα καρέ, άλλες φωτογραφίες. Κι όταν ξαναντικρίζεις τις παλιές, εκείνες, τις φυλαγμένες στο κουτί, είναι σίγουρο πως έχουν αλλάξει. Είναι σίγουρο, πως μέσα στο κουτί οι φωτογραφίες από χαρτί έχουν ζωή και κινούνται, και παίζουν κρυφτό, κυνηγιούνται, λερώνουν τα ρούχα τους, σκίζουν τα παπούτσια τους, γεμίζουν λάσπες το σπίτι. Μέσα στο κουτί, οι φωτογραφίες τα βράδια κάνουν μπάνιο στη θάλασσα, και αφήνουν το αλάτι να σκληρύνει τα μαλλιά τους, να ασπρίσει το δέρμα τους. Κι από τις περιπέτειές τους, τίποτα ποτέ δε σου λένε, μόνο όλα πρέπει να τα βρεις, να τα υποθέσεις, να τα ανακαλύψεις, εσύ. Στο μυαλό σου, μόνο.

Φωτογραφίες πολύτιμες. Σ' ένα μικρό κομματάκι χαρτί, αμέτρητα πίξελ συναισθημάτων. Φόβοι, ευτυχίες, χαμόγελα, ελπίδες, θυμοί και απογοητεύσεις, είναι όλα στριμωγμένα σ' ένα μικρούλι, γυαλιστερό, κομματάκι χαρτί. Τέτοιο, που όμοιό του δε θα μπορέσει ποτέ να υπάρξει. Φωτογραφίες μοναδικές, όπως οι στιγμές σου.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μου ελειψε πολυ αυτο το γραψιμο...

και σ' ευχαριστω.

Λυκος

παναγιώτα είπε...

Εγώ ευχαριστώ... Πολύ.

Άρτεμις είπε...

καλωσόρισες πίσω στο εθισμένο κοινό σου! :-)

παναγιώτα είπε...

καλώς την! :)