[αν βαρεθήκατε την γκρίνια μη διαβάσετε παρακάτω!]
1. Με ενοχλεί όταν κάποιος μιλάει στο τηλέφωνο μέσα στα ΜΜΜ. Ειδικά όταν μιλάει δυνατά. Μου διαταράσσει τον ειρμό τον σκέψεών μου, εισβάλλει στο προσωπικό μου πεδίο. Παραβιάζει τα όριά μου και διασπά το εύθραυστο συννεφάκι στο οποίο βρίσκομαι.
2. Μέσα σε ένα τρόλεϊ το βράδυ μπορεί κανείς να δει να βγαίνουν από τσάντες και τσέπες τα πιο απίστευτα πράγματα. Μπουκαλάκια πλαστικά απροσδιορίστου περιεχομένου τυλιγμένα σε σακούλες, κάλτσες συνήθως άπλυτες, κάθε λογής χαπάκια, βερνίκια νυχιών, ψαλιδάκια νυχιών, χτένες, είδη μακιγιάζ, φακοί επαφής, παμπάλαια βιβλία σε κάθε γλώσσα του κόσμου, κουτάκια που περιέχουν από κόσμημα μέχρι πετραδάκι ή φυλαχτό, φωτογραφίες ευλαβικά τυλιγμένες μέσα σε πάνινα φακελάκια, χιλιοσκισμένα σημειωματάρια, ακόμη και τετράδια που είναι γραμμένα και μουτζουρωμένα-σβησμένα σε όλες τις σελίδες, παιδικά ρουχαλάκια, καπάκια αναψυκτικών και πολλά άλλα που μάλλον ξεχνάω να αναφέρω... Όλα αυτά χρησιμοποιούνται κιόλας επιτόπου με κάποιον τρόπο, δε βγαίνουν στην επιφάνεια απλώς για να διακοσμήσουν το χώρο. Παρά τις οπτικές, ακουστικές, απτικές και οσφρητικές παρενέργειες που αυτό συνεπάγεται. Όταν είμαι μέσα σε ένα τέτοιο τρόλεϊ θέλω να κατέβω δυο στάσεις πριν τον προορισμό μου και να πάω με τα πόδια. Πηδώντας έξω με ορμή κατά την αποβίβαση και ρουφώντας όσο φρέσκο αέρα μπορούν να χωρέσουν τα πνευμόνια μου.
Ε, λοιπόν, είναι φορές που με ενοχλεί όλο αυτό το σύστημα συμβάντων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου