της νύχτας τα καμώματα...

Της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελά, λένε.

Κι όμως, η νύχτα σου ασκεί μια παράξενη γοητεία, σου υπόσχεται... Ότι όλα μπορείς να τα κάνεις, ότι όλα μπορείς να τα κατακτήσεις. Σου προσφέρει γαλήνη και ηρεμία, μια τρυφερή αγκαλιά. Νιώθεις ότι μπορείς να κουρνιάσεις για πάντα εκεί. Κι εκείνη σε παρασύρει στην  προσωρινή ευτυχία του να βλέπεις πρώτη τις πρωινές ηλιαχτίδες, το μπλε ημίφως του ξημερώματος. Η νέα μέρα ξεκινάει με ένα χαμόγελο. Χαμόγελο για όλα αυτά που νομίζεις ότι θα κάνεις. Μόλις προσγειωθείς στην καινούρια πραγματικότητα, βρίσκεσαι σε ένα σύννεφο γλυκιάς ζαλάδας, αταραξίας και μελαγχολίας. Υπάρχεις ανάμεσα, είσαι και δεν είσαι εκεί. Τότε είναι η ώρα να πεις Όνειρα γλυκά! Καληνύχτα σας! Και μην ανησυχείς, το επόμενο ξενύχτι δεν αργεί ποτέ όσο φαντάζεσαι!

[για κάποιο λόγο αυτό το βίντεο συνδέθηκε με το χθεσινό μου ξενύχτι...
χρόνια αγαπημένο μα πολύ καιρό ξεχασμένο...]