Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011

η σύγκρουση

Οι μαμάδες έχουν πάντα δίκιο. Δυστυχώς ή ευτυχώς.

Πολλές φορές υπερεκτιμάς τις δυνάμεις σου, υποτιμάς τα γεγονότα, πιστεύεις ότι θα καταφέρεις να φτάσεις στον ήλιο. Αφήνεσαι στους πειρασμούς, υποκύπτεις στο όμορφο, το εύκολο, το ευχάριστο. Πιστεύεις σε ό,τι σου υπόσχονται. Η ευθύνη είναι δική σου.
Κάποτε φτάνει η στιγμή της αναμέτρησης με την αλήθεια. Και η πανωλεθρία. Καταλαβαίνεις τα λάθη. Τα προβλήματα είναι μπροστά σου ένα προς ένα. Μπορείς να τα μετρήσεις, να τα βάλεις στη σειρά, να τα ζυγίσεις. Η ευθύνη είναι όλη δική σου.
Θυμώνεις με τον εαυτό σου. Θυμώνεις για όσα δεν έκανες. Για όσα κακώς έκανες. Κανείς δεν μπορεί να σου πει ότι είναι όλα εντάξει. Ξέρεις ότι δεν είναι. Καταλαβαίνεις ότι ποτέ δε θα είναι τελείως εντάξει. Να μπορούσες να γυρίσεις λίγο πίσω, θα τα έκανες όλα διαφορετικά. Όλα αλλιώς. Κάπως πιο συνετά. Κάπως πιο ήρεμα. Ίσως καλύτερα. Δεν μπορείς όμως. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Υπάρχεις εδώ και μεγαλώνεις. Λυπάσαι και ωριμάζεις. Μακάρι. 

Είναι όμως φορές που το δίκιο της μαμάς δε σου λέει τίποτα. Δε θέλεις να το δεις. Θέλεις να το ανακαλύψεις μόνη σου. Πολύ αργότερα. Είναι κάτι κι αυτό.

Είναι καιρός να πέσεις στα βαθιά με δική σου ευθύνη. Κι όσο για τα λάθη, δεν τελειώνουν ποτέ!


Δεν υπάρχουν σχόλια: